Ons autonome zenuwstelsel is als een soort innerlijk waakhond die ons te allen tijde beschermt! Bij de ene persoon staat de waakhond wat scherper afgesteld dan bij een ander. Dit heeft als reden dat de ene persoon (helaas) wat meer nare ervaringen heeft gehad in het leven dan de ander.
Heb jij dat ook? Dat als je voor het eerst een nieuwe ruimte instapt met allemaal vreemde mensen, dat je eerst even de ruimte afgaat. Je bepaalt waar je gaat staan of zitten. Je scant de mensen massa af om te checken welke mensen oke zijn, welke ongemakkelijk voelen. Dit gebeurt heel snel en in de meeste gevallen ook heel onbewust. Ons autonome zenuwstelsel is op dit moment dus lekker bezig om jou zo veilig mogelijk te stellen. Want je weet maar nooit, denkt ons oerbrein dat dolgraag wil overleven.
Voel ik me veilig of niet?
In een nieuwe situatie voelen we vaak wat spanning, we zijn op ons hoede. De een meer als de ander. Als je in het verleden bent afgewezen of vernederd dan zal je veel meer spanning ervaren op nieuwe situaties dan een persoon die zich altijd zeer geliefd en welkom heeft gevoeld in een groep. Ons systeem kent twee paden: het veilige pad en het onveilige pad. Daartussen is voor ons zenuwstelsel geen grijs gebied. Het handelt daarom ook op twee manieren: als het zich veilig voelt maakt het endorfine en dopamine aan, twee hele fijne stofjes. Je voelt je blij, ontspannen, geliefd en kan liefde terug geven.
Of het reageert met minder fijne stofjes wanneer het zich niet veilig voelt: cortisol en adrenaline. Cortisol en adrenaline jagen stress op waardoor je sneller defensief reageert op iemand, super snel en super scherp kan zijn, klaar om te vluchten of reageren.
Wanneer je door trauma en stress je dus altijd onveilig voelt is het niet zo gek dat je altijd AAN staat. Snel geirriteerd, boos, defensief bent. En daarbij ook vermoeidheidsklachten ervaart. Je lichaam is een hoop energie aan het verzamelen om jouw te helpen overleven.
Het probleem van altijd AAN staan
Het vervelende is dat als je autonome zenuwstelsel altijd aanstaat je klachten gaat ervaren. Die klein kunnen beginnen en wanneer je er niks meedoet en door blijft gaan (dit gaat ook zo onbewust) dan worden de klachten steeds groter. En vermoeid slaat door naar altijd moe zijn, geirriteerd, kort lontje, slecht inslapen en doorslapen, moeite met wakker worden. Altijd gespannen stramme spieren hebben, voornamelijk in het schoudergebied. Die weer voor klachten kunnen zorgen zoals winterhanden, tremors etc.
De veiligheid van een goed ontvangst
Wanneer je iemand ontmoet die meteen naar je glimlacht met een open vriendelijk gezicht die jou liefdevol ontvangt en benaderd, dan reageert jouw zenuwstelsel daar direct op door zich veilig te voelen. Tenzij je een beperkende overtuiging heb zitten op het stukje vertrouwen in mensen.
Wanneer iemand chagerijnig kijkt en reageert dan reageert ons zenuwstelsel hierop door cortisol en adrenaline te produceren want hey onveilig! Wat gaat er gebeuren? En de reacties zijn ook per persoon milder of heftiger afhankelijk van wat je zenuwstelsel al te verduren heeft gehad.
Goed nieuws en een oefening
Je kan een aantal dingen bewust doen om je zenuwstelsel op veilig te houden. Want als jij je veilig voelt en die trilling met je meedraagt dan geeft dat positief af op je omgeving. En alles wat je geeft krijg je ook weer terug. Werk dus aan de stukken in je leven waarop je je onveilig hebt gevoeld. Heel je trauma en onderbewuste stress zodat je zenuwstelsel al vanzelf kalmer is.
En ga voordat je naar een onbekende plek toegaat eerst even aarden en contact maken met je lijf, dat maakt je al wat rustiger. En als tweede denk aan mooie dingen, waar je dankbaar voor bent, waar je blij van word. En drie denk aan leuke fijne mensen, je kinderen, je echtgenoot, je liefdevolle ouders, je hond, kat of paard waar je je fijn bij voelt. Dat zorgt er al voor dat je parasympaticus en sympaticus weer in balans zijn.
Wil je je gezondheidsklachten, stress en trauma verwerken? Bekijk dan mijn aanobd!
